به گزارش خزرخبر و به نقل از وارش، بالاخره حرف و حدیث ها پایان یافت و «فرزانه» سرپرست فرمانداری محمودآباد به خاطر نامزد شدن برادرش از این حوزه انتخابیه جای خود را به «یوسف پور» داد تا یک آملیِ گیلان نشین جایگزین یک محمودآبادی پرطرفدار شود.

این چندمین تغییر فرمانداری های مازندران در سال جاری است، بعد از برکناری طوسی از نکا و جایگزینی احمدی به جای وی و همچنین بازنشستگی «غلام‌حسین شفیع‌زاده» از فرمانداری آمل و انتصاب «احمدمنفرد» به جای او بعلاوه  جابجایی ضربدری فرمانداران «تنکابن» و «عباس آباد» با یکدیگر فعلا این آخرین تغییری است که در نمایندگی های سیاسی ـ اجتماعی دولت در شهرستان های مازندران رخ داده است.

شنیده ها حاکی از آن است که به دلیل مخالفت های جدی با انتصاب «علی اسد» به عنوان فرماندار بابلسر، این احتمال می رود که «سیف اله فرزانه» جایگزین او در این شهر توریستی و استراتژیک شود و «اسد» نیز به احتمال فراوان پای به استانداری مازندران بگذارد.

«اسد» از جمله نخستین مدیرانی بود که پس از انتصاب "ربیع فلاح" زمزمه های تغییرش رسانه ای شد، اما وی توانست با چندسفر به پایتخت تا مدتی جای پای خود را در اداره کل راه و شهرسازی استان محکم کند و درنهایت با حمایت برخی از گروه های سیاسی به عنوان سرپرست فرمانداری بابلسر منصوب شود، چراکه بعید بود «آخوندی» وزیر راه به ادامه حضور وی در این اداره کل راضی شود.

این انتخاب باورنکردنی اولین پالس ها را از وضعیت سیاسی «یونسی رستمی» معاون سیاسی استانداری مازندران نشان داد.

 مخالفان انتصاب وی معتقد بودند اولا جایگاه معاونت سیاسی نباید در این دولت در اختیار نیرویی امنیتی باشد که سال ها از فضای استان دور بوده، آنها شخصیتی فرهنگی ـ اجتماعی را با تیمی از مشاوران سیاسی و امنیتی بهترین گزینه برای این معاونت می دانستند، اما به هرحال "یونسی" در این جایگاه قرار گرفت تا دوران افول سیاسی در مازندران کلید بخورد.

انتصاب فرمانداران اوج حرکت های عجیب یونسی در استانداری مازندران بود.

 ابقای چند فرماندار به بهانه همراه شدن آنها با دولت، آنهم در حالیکه فرمانداران دولت قبل مازندران  از پایبندترین ها به گفتمان احمدی نژاد بودند اولین سنگ بنای غلطی بود که یونسی پایه گذاشت.

بعد از آن حواشی فرمانداری بابل و سفر احمدی نژاد به این شهر پیش آمد، جمع کثیری از نخبگان و رسانه ها به حضور فرماندار بابل در میتینگ احمدی نژاد معترض شدند اما وی رسما اعلام کرد با چراغ سبز "یونسی" در این مراسم حاضر شده است و تا به امروز نیز یونسی هیچ دلیل قانع کننده ای برای این دستور ارائه نکرده ، جز اینکه می خواستیم رافت و مهربانی خود را نشان دهیم.

معاون سیاسی ـ امنیتی مازندران گویا در دنیایی فانتزی زندگی می کند و نویسنده کتاب های مصور کودکان است که چنین ایده هایی برای سیاست دارد.

جمع کثیری از نخبگان سیاسی استان معتقدند وی با ماسک اصلاح طلبی و اعتدال مشغول پاکسازی مدیران تحول خواه و مدبر است تا نقشه نئومحافظه کاران را در مازندران پیاده کند.

 بسیاری وی را سواره نظام اصولگرایانی می دانند که خودشان نقش مهمی در انتصاب وی داشتند و حالا نوبت اوست که جبران مافات کند.

البته یونسی هم دلایل خاص خود را برای ضعف های سیاسی دارد که مهمترین آنها حرکت بدون حاشیه و استفاده از تمام نیروهای سیاسی است، اما انتخاب های نادرست وی که ناچار به تغییر وضعیت در 6 مورد آنها شد نشان می دهد که این چیدمان توسط وی صورت نگرفته و باید به دنبال دست های پنهانی گشت که از آستین یونسی بیرون آمده است.

متاسفانه شخصیت استاندار مازندران نیز به شدت غیرسیاسی است و به همین خاطر ریش و قیچی کاملا به کسی سپرده شده است که در این دوسال حتی موفق به برگزاری یک نشست سیاسی اثرگذار هم نشده است.

یونسی نه به دانشگاه می رود و سخنرانی های درست و اصولی می کند، نه در انتخاب فرمانداران نمره قبولی گرفته و نه توانسته است به ارتقاء سواد اجتماعی مازنداران کمک کند.

در حالیکه اکثر استانداری های کشور جلسات و نشست های مختلفی را برای تبیین گفتمان «اعتدال» برگزار کرده اند معاونت سیاسی استانداری مازندران همچنان در رکودی مرگ آور به سر می برد که مولد کمترین تحرکی هم نیست.

این وضعیت باعث ناامیدی و کناره گیری شخصیت های سیاسی اثرگذار استان از گرد استانداری مازندران شده است.

به طوریکه ربیع فلاح در دیدار خصوصی با جمعی از اصلاح طلبان بالاخره ناچار شد بگوید: می دانم شما از من بدتان می آید، اما گویا فلاح نمی خواهد بپذیرد که یکی از دلایل اصلی این دلخوری وضعیت آشفته سیاست ورزی و انتصابات در مازندران است.

 هرچند یونسی به خوبی برخی از اصلاح طلبان پُست پرست و مدعی را گرد خود جمع کرده است اما کناره گیری و پاسخ منفی چهره های مطرح اصلاح طلبی مازندران به وی به خوبی نشان می دهد که آنها نمی خواهند نقشی در این افتضاح سیاسی داشته باشند.  

این البته تنها مخصوص به اصلاح طلبان نیست و باعث گوشه گیری بسیاری از نخبگان اعتدالگرا هم شده است.

منتقدان وی معتقدند او از پایتخت آمده و بازهم به پایتخت بازخواهد گشت و مجبور نیست یک عمر در چشم مردمی نگاه کند که از او انتظار تغییر داشتند و به همین خاطر است که بی خیال و بدون دغدغه عمل می کند.